Hindi pa rin nakikita
ang sinag ng lubos
na kapayapaan
sa bayang kinalakhan.
Ang pag-iral natin
ay nananatili pa ring
bilanggo sa puwersa
ng kadiliman.
Ang pag-iisip ay patuloy
ang pagdaloy sa
nalasong batis
ng patayan.
Patayan na sa ating
paniniwala ay nakapagbibigay
sa atin ng galak
sa ngalan ng karangalan.
Hindi pa rin tayo
nasisilaw sa tilamsik
ng dugo at patak ng luha
sa sarili nating lupa.
Hanggang kailan ito?
Kailan ihihinto?
Bihag pa rin tayo ng
ating mga maling paniniwala.
No comments:
Post a Comment